نانچوان یا بوکس جنوبی که بطور گسترده ای درجنوب چین تمرین می شود،درزمان سلسله مینگ(1368 تا1644 میلادی )پایه گذاری شده وسبکهای مختلفی دارد.بین مشهورترین آنها پنج سبک وجود داردخانواده،ای هونگار،کای ،لیو،لی،مو وسبکهای دیگر که کمتر شناخته شده مانند.بوکس پنجه وبوکس ببر سیاه هستند.نانچوان روی حالت چمباته زدن همواره با نقطه ثقل پائین وکار پیوسته پاها تاکید دارد ودارای ضربه های مشت نیرومندی است .نانچوان به وسیله ترکیب حرکات با تعدادی پرش،قدرت پا،نفس کشیدن وصداهای مقطعی تولید می شود.سبک نانچوان ووشو یکی از سه سبک اصلی واستاندارد ووشو جهان بوده که به علت دارا بودن مشخصات منحصر به فرد خود اعم از قدرت،سرعت وانعطاف پذیری جایگاه ویژه ای دربین هنرجویان ایرانی دارد.این سبک درقسمت تالو (اجرای فرم)به سه صورت اجرای فرم استاندارد نانچوان (فرم بدون سلاح با مشخصات سبک)نن گوئن(فرم سلاح چوب)ونن دائو(فرم سلاح شمشیرپهن)به مسابقات جهانی والمپیکی قدم می گذارد ودرقسمت سان شو(مبارزه آزاد)با قوانین کاملا علمی همگام با دیگر سبکهای ووش درمیادین جهانی حاضر می گردد.نانچوان ووشو درتمام مناطق جنوب رود CHANGI مشهوریت دارد ومحبوب میباشد.مخصوصا در فی جین،گوان دونگ،وهیان،جاین جین،زی جیاجین وجیانگ شو .از محبوبیت خاصی برخورداراست .نانچوان یکی از منابع وسرچشمه های بوکس چینی است .بایک سرگذشت وتاریخ دیرینه ،با مدرسه های فراوان که درآن تدریس می شود.برای متحد کردن (یک فرم کردن )این سری از استیل های بوکس چینی تمام حالات واستیل های مختلف مدارس که احتیاج بود جمع آوری ویک سیستم مشخص داده شد.
قدمت ووشو درکشور چین به زمانهای بسیار دورکه اولین صورتهای اجتماعات بشری درجوامع اولیه بوجود آمدند،باز می گردد.درآن زمان بمنظورحفظ سلامتی ،درمان بیماریها،افزایش بنیه جسمانی وطول عمر وتعلیم مهارتهای نظامی به افراد جوامع حرکاتی ابداع گردید.که بسط و گسترش آن درطول ادوار مختلف ،به ورزش زیبا وجذاب ووشوی امروزی بدل شده است .درحدود پنج قرن قبل از میلاد،یک راهب هندی بنام (بودهیدهارما)که بانامهای (تامو)و(داروماتاتیشی)هم ازاویاد می شود.بقصداشاعه تعلیمات مذهبی ،ازهندراهی چین شد.وی پس ازعبورازکوه های صعب العبور هیمالیا به کشور جین رسیدودرمعبدی بنام (شائولین)مستقر گردید.تعالیم راهب تاموشامل مجموعه ای از تمرینات پرهیزگاری وقواعدخشک انضباطی بود که به واسطه وضعیت جسمانی ضعیف،پیروان وی طاقت تحمل آموزشهای اورانداشته وبتدریج دچار ضعف وبی حالی می شدند.لذا تامو حرکاتی را برای تقویت بنیه جسمانی شاگردان خود ابداع نمود که به (18حرکت دست لوهان )معروف شد.این حرکات بتدریج گسترش یافته واساس سبکهای ووشورا تشکیل دادند.درطیقرون 14 تا16 میلادی چهره های برجسته ورزشهای رزمی بتدریج درمعبد شائولین گرد هم آمدندوسبکهای اصلی ووشورا به تقلید از حرکات حیواناتی همچون بـبـر،درنا ،مار،پلنگ و اژدها بوجود آوردند.لیکن امپراتور وقت که بتدریج از فعالیتهای ساکنان این معبد دچارترس ونگرانی شده ومعبد راتهدیدی علیه حکومت خود می دید،فرمان انهدام وبه آتش کشیدن معبد شائولین را صادرکرد.درلشکرکشی امپراتور برای انهدام معبد،فقط تعدادی اندکی از افرادآن توانستند جان سالم از مهلکه به درببرند.این واقعه تلخ تاریخی ازسوی دیگر موجب انتشارواشاعه ورزشهای رزمی معبد شائولین که تا آن زمان محفوظ ومخفی مانده بود به سایر نقاط کشور چین گردید.هرچند امپراتوران برخی از سلسله های حاکم برکشور پهناور چین تمرینات ورزشهای رزمی را خطری برای حکومت خود قلمداد نموده وانجام آن راممنوع اعلام کرده بودند.لیکن امپراتورانی هم بودند که خود شیفته این تمرینات بودند وموجبات ترویج آنرا فراهم کرده اند .دردوران سلسله های شانگ(SHANG)و ژو(ZHAU)حرکاتی از ووشو بوجود آمدند.که برای آموزش سربازان استفاده می شد وهمه ساله درپاییز وبهار مسابقات کشتی خاصی بنام(جیائو)برای انتخاب سربازان نمونه واعطای عناوین افتخاری برگزار می شد.با ایجاد کاربردنظامی برای ووشو رفته رفته حرکات رزم با شمشیر،نیزه وچوب بوجود آمدند.ظهور گروههای نمایش خیابانی بنام (لوکی ) که ازطریق نمایش حرکات رزمی امرار معاش می کردند،خود باعث گسترش هر چه بیشتر ووشو گردید
خوش آمدید
:جستجو