نانچوان یا بوکس جنوبی که بطور گسترده ای درجنوب چین تمرین می شود،درزمان سلسله مینگ(1368 تا1644 میلادی )پایه گذاری شده وسبکهای مختلفی دارد.بین مشهورترین آنها پنج سبک وجود داردخانواده،ای هونگار،کای ،لیو،لی،مو وسبکهای دیگر که کمتر شناخته شده مانند.بوکس پنجه وبوکس ببر سیاه هستند.نانچوان روی حالت چمباته زدن همواره با نقطه ثقل پائین وکار پیوسته پاها تاکید دارد ودارای ضربه های مشت نیرومندی است .نانچوان به وسیله ترکیب حرکات با تعدادی پرش،قدرت پا،نفس کشیدن وصداهای مقطعی تولید می شود.سبک نانچوان ووشو یکی از سه سبک اصلی واستاندارد ووشو جهان بوده که به علت دارا بودن مشخصات منحصر به فرد خود اعم از قدرت،سرعت وانعطاف پذیری جایگاه ویژه ای دربین هنرجویان ایرانی دارد.این سبک درقسمت تالو (اجرای فرم)به سه صورت اجرای فرم استاندارد نانچوان (فرم بدون سلاح با مشخصات سبک)نن گوئن(فرم سلاح چوب)ونن دائو(فرم سلاح شمشیرپهن)به مسابقات جهانی والمپیکی قدم می گذارد ودرقسمت سان شو(مبارزه آزاد)با قوانین کاملا علمی همگام با دیگر سبکهای ووش درمیادین جهانی حاضر می گردد.نانچوان ووشو درتمام مناطق جنوب رود CHANGI مشهوریت دارد ومحبوب میباشد.مخصوصا در فی جین،گوان دونگ،وهیان،جاین جین،زی جیاجین وجیانگ شو .از محبوبیت خاصی برخورداراست .نانچوان یکی از منابع وسرچشمه های بوکس چینی است .بایک سرگذشت وتاریخ دیرینه ،با مدرسه های فراوان که درآن تدریس می شود.برای متحد کردن (یک فرم کردن )این سری از استیل های بوکس چینی تمام حالات واستیل های مختلف مدارس که احتیاج بود جمع آوری ویک سیستم مشخص داده شد.